Verwonderlijk... hoe vaak ik deze transformatie heb doorgemaakt. Van ‘gewoon’ Els naar ‘de betoverende’ Goede Fee.
De Efteling Sprookjesshow
In 1996 en 1997 speelde ik mee in de Efteling Sprookjesshow. Er zijn talloze anekdotes te vertellen over die periode. Maar één bepaalde reeks gebeurtenissen is me in het bijzonder bijgebleven.
De dag dat De Goede Fee haar entree maakte in mijn leven Bij de Sprookjesshow hadden we een vaste groep kinderen die bijna elke show aanwezig waren. Zij hadden een abonnement en konden komen zo vaak ze wilden. We noemden ze onze fans. Het was fijn dat ze er waren. Ze klapten op het juiste moment en zwengelden daarmee de hele zaal aan tot applaus. Op een dag - aan het eind van het tweede seizoen - vroegen ze ons om in de pauze naar het grasveld bij de Python te komen. Daar hebben ze gezamenlijk de gehele sprookjesshow voor ons uitgevoerd. Ik vond het geweldig. Ze kenden de hele show tot in elk detail. Schitterend! Met name één van de kinderen had duidelijk veel talent. Na afloop vroegen we hem of hij op dansen zat. Met zijn ogen terneergeslagen naar de grond zei hij: “Nee.. daar hebben wij thuis geen geld voor.. “. Ons artiestenhart was diep geraakt. Zo ontstond het idee om gezamenlijk hem en zijn broer een jaar lang balletles te schenken. Als aanmoediging om hun talent verder te ontplooien. Een collega van mij zou het overhandigen tijdens de afscheidsreceptie. Verkleed als De Goede Fee.
De bom
Gek hè. Twee jaar lang zag ik die fee voorbij komen in de coulissen en op het podium. Maar nu zag ik die fee, te midden van ‘gewone’ mensen, in de ‘gewone’ wereld… Dat beeld sloeg bij mij in als een bom en bleef maar rondspoken in mijn hoofd. Ik vond het zo móói! Een sprookje dat werkelijkheid werd. En iets liefs kwam brengen. Die fee… dáár wilde ik iets mee. Ik begon te broeden. Sprak er met iedereen over.
De vonk
Op een dag sprak ik er ook over aan de telefoon met mijn vriendin. “Ik wil iets met die fee. Een singing telegram ofzo. En dan zing ik als fee een lied voor bruidsparen. En dat het daardoor een sprookjeshuwelijk wordt.” Oh jaaaaaaaaa! zei ze toen, en dan ga je zingen voor die baby! Voor die baby? Wie zei hier iets over een baby? dacht ik verstoord. Maar ineens begon dat balletje door te rollen in mijn hoofd. Mensen die trouwen krijgen vaak baby’s, en dan… Doornroosje!! Net als in Doornroosje komt er dan een fee langs! Er werd een vuur ontstoken in mij. Voor het eerst in mijn leven leerde ik ware passie kennen. Het was als verliefdheid. Ik dacht aan niets anders. Ik at niet, sliep nauwelijks. Alles stond in het teken van dat éne. En zo kreeg De Goede Fee binnen een maand vorm in mijn leven.
Succes
Het was een enorm succes. Vanaf 2000 heeft De Goede Fee talloze pasgeborenen gelukswensen toe gezongen. En ook bruidsparen, jarigen en jubilarissen werden verrast met deze betoverende verschijning. De voorstelling De Wensput werd rondom de fee ontwikkeld een speelde voor uitverkochte zalen in kasteel de Haar.
Het transformatie proces
Zeker in de beginjaren genoot ik enorm van het transformatieproces dat ik uiterlijk onderging wanneer ik mezelf omtoverde naar De Goede Fee. In mijn beleving toen was De Goede Fee een betere uitgave van mijzelf. Ik hing mijn eigenwaarde er aan op.
Wanneer ik de - in mijn ogen toen - schitterende Fee was, schoten er gedachtes door me heen als: " Ze moesten eens weten hoe gewoontjes ik er in het echt uitzie..."
En wanneer ik mijn - in mijn ogen toen – ‘gewone’ zelf was, troostte ik me met de gedachte aan hoe betoverend ik er uit kon zien wanneer ik tot de Fee transformeerde.
Harnas
Op gegeven moment begon dit "harnas" te knellen. Het valt niet mee om onder alle omstandigheden als een stralende fee tevoorschijn te komen. Bovendien bracht de uiterlijke transformatie ook een innerlijke transformatie teweeg. De rol van De Goede Fee werkte in mijn hele wezen door. Op gegeven moment was ik zo vaak De Goede Fee geweest. Ik merkte dat ik inmiddels het gevoel dat ik kreeg wanneer ik De Goede Fee was, ook kon oproepen zonder al die uiterlijke poespas. In januari 2022 besloot ik toverstaf en feeënmuts voorgoed af te leggen.
De Fee is here to stay
Toch blijkt zij in mijn wezen verankert te zijn. Veel mensen refereren nog heel altijd aan mij met De Goede Fee. En zij komt ook een moment ten tonele tijdens mijn One-Woman-Show De ZINGgeving van Els. De melodie die ik gebruikt heb om het Goede-Fee-creatie-proces te bezingen, is weer een verhaal op zich.
Gotta have a gimmick
Het nummer Gotta have a Gimmick studeerde ik in als onderdeel van het repertoire van de Dutch Musical Company. Een gezelschap dat vanuit Nederland ingevlogen werd naar o.a. Egypte en Italié. We verbleven in luxe hotels om daar in hoogst exclusieve setting musical repertoire ten gehore te brengen. Ook in Nederland traden we regelmatig op, zelfs voor TV. En we voerden Dance a little closer op, een benefiet voorstelling in Carré ten behoeve van het Aidsfonds. Ik stond in Carré! Ik moest mezelf even knijpen toen ik hier via de artiesteningang naar binnen ging. Ik kon het nauwelijks geloven. Daar zong ik Gotta have a gimmick. Dus terwijl ik dit nummer zing in mijn one-woman-musical, sta ik in gedachten ook weer even in het prachtige Carré in Amsterdam.
En aangezien mijn ‘gimmick’ al zo lang De Goede Fee is geweest, leek het me geweldig passend om juist deze melodie te gebruiken voor het transformatie moment naar De Goede Fee verschijning in het concert.
Puzzelstukjes
Hoe verder ik vorder in dit leven, hoe beter ik begin te begrijpen hoe alle puzzelstukjes van mijn leven een schitterende eenheid vormen. Ik ervoer mijn leven als versnipperd . Op zichzelf staand leken al die puzzelstukjes ondefinieerbaar en onverenigbaar. Nu ervaar ik dat heel anders. Het schrijven van mijn One-Woman-Musical heeft me enorm geholpen om die eenheid te ontdekken. Ik besef nu hoe betoverend en gewoontjes allebei deel uitmaken van mij. Hoe elk moment op zichzelf magisch samensmelt tot één geheel.
Je hebt het pas door, als je het door hebt
Mocht jij als lezer op dit moment ook ervaren hoe bepaalde stukken in je leven onverenigbaar en ondefinieerbaar lijken. Adem dan een keer diep in en langzaam uit. Land in je lijf, op deze plek, in dit moment. Misschien lijkt het op dit moment nergens toe te leiden. Misschien lijkt het nergens toe te dienen wat je nu ervaart. Maar ik weet zeker, dat jij op een dag ook terug zult kijken op je leven en beseft, hoe prachtig alle puzzelstukjes van jouw leven in elkaar pasten. Zonder dat je het doorhad. Want je hebt het pas door, als je het door hebt. Om met Cruijf's woorden te spreken. En ondertussen.. geniet van het moment in dit vertrouwen.