Trots
Ik kan niet anders zeggen dan dat mijn nagelriemen volmaakt zijn. Als er iets is aan mijn lichaam waar ik genoegen in schep, dan zijn het wel mijn nagelriemen en mijn nagels. Om heel eerlijk te zijn ben ik daar zelfs een beetje trots op.
Memory Lane
Ik weet nog wel dat een collegaatje van de Efteling Sprookjes Show mijn handen pakte. Deze herinnering dateert uit april 1996. Ze riep gefrustreerd uit: hoe doe je dat toch! Hoe komen die nagels van jou zo wit! Maar ja, ik deed niks. Dat is van nature aangeboren in mijn geval. Ik kan tevreden vaststellen dat mijn moeder of mijn schepper dát in ieder geval helemaal perfect gemaakt heeft aan mij.
Geheime genoegens
Dan zal het je ook niet verrassen dat ik er altijd zeer veel genoegen in schep om mijn nagels te vijlen. Heerlijk vind ik dat. Ik kan er echt voor gaan zitten: mijn nagels scherpen om me klaar te maken voor de “strijd”. Niet dat ik het leven als een strijd voel hoor, maar zie het gewoon als een soort mentaal voorbereiden op dat wat komen gaat. Wanneer mijn nagels goed gevijld zijn, voel ik me er helemaal klaar voor. Het gezegde 'je nagels scherpen' betekent waarschijnlijk ook niet voor niets 'je schrap zetten'.
IJdelheid of 'zich schrap zetten'
Met dit gezegde komt onmiddellijk het volgende in me op. April 2007. Ik zie me nog zitten op dat tuinbankje in de tuin van het Vipassana centrum in België. Ik was lekker op tijd. De 10- daagse meditatie retraite moest nog beginnen. En ineens voelde ik een sterke aandrang om mijn nagels te vijlen. In eerste instantie geneerde ik me voor die impuls. Je nagels vijlen, dat zou men kunnen associëren met ijdelheid. En zo wilde ik natuurlijk niet overkomen op mijn mede-mediterenden. Maar gaandeweg merkte ik dat het ook een mentaal proces voor me bleek te zijn. Met elke vijlslag die ik maakte, voelde ik me van binnen meer klaar en vastberaden om de taak - om 10 dagen in stilte te mediteren - aan te gaan.
Nageltips in de croissanterie
Direct hieraan gekoppeld kleeft ook een andere herinnering. Maart 1989. Délifrance. De croissanterie aan de Damrak. Waar ik zeven jaar werkte. Een collegaatje daar vertelde me, dat sinds ze haar nagels alleen één richting op vijlde, naar het midden toe zeg maar, dat ze nooit meer last had van ingescheurde nagels. En zodra er één nagel afbrak, dan knipte ze alle nagels op één lengte af. En begon ze weer van voren af aan. Hoe heette ze nou toch ook alweer? Ik kan er nu even niet op komen.
Het werkt écht
Ik hanteerde tot dat moment de 'zagende' vijl methode. En had inderdaad regelmatig splijtende nagels. Maar sindsdien heb ik haar advies ter harte genomen. En komt ze altijd even in mijn gedachten terwijl ik vijl. En dan stuur ik haar stilletjes in gedachten een bedankje toe. Want het werkt. Al vierendertig jaar. En het stemt me sinds die dag nog tevredener dan ik al was over mijn nagels en nagelriemen. Doe er je voordeel mee zou ik zeggen.
Lekkere puntjes
De foto van de handen is trouwens gemaakt op 22 september 2008. Het zijn de handen van mijn lief en ik op onze trouwdag. Ook daar wilde ik mijn nagels goed scherpen om me letterlijk tot in de puntjes klaar te zijn om het huwelijk aan te gaan. Datzelfde jaar werd onze dochter geboren. Ook zij is blij met mijn nagels. "Jij hebt van die lekkere puntjes" verzucht ze genietend, wanneer ik haar ruggetje zachtjes krabbel. Zo zie je maar hoe de kleinste dingen in het leven een grote bron van vreugde kunnen zijn. Dus.. ik ben benieuwd naar jouw nagelervaringen. En mochten het niet je nagels zijn, wat is het dan wel waar jij intens tevreden mee kunt zijn van jouzelf?